δέκα απλές στιγμές ευτυχίας

1) Όταν βρίσκεις λεφτά που είχες ξεχάσει πως είχες

2) Όταν βρίσκεις να παρκάρεις με τη μία, χωρίς να χρειαστεί πρώτα να κυκλώσεις το τετράγωνο

3) Όταν συνειδητοποπιείς πως, αν και ξύπνησες, είναι ακόμη νωρίς και μπορείς να ξαναπέσεις για ύπνο

4) Όταν παίρνεις ένα χαλαρό μεσημεριανό υπνάκο ενώ έξω ρίχνει ψιλόβροχο

5) Όταν τελειώνεις αυτό που άρχισες

6) Όταν δέχεσαι μια απρόσμενη φιλοφρόνηση

7) Όταν πέφτεις για ύπνο σε κρεβάτι με φρεσκοπλυμένα σεντόνια

8) Όταν κάνεις μια βόλτα στο ηλιόλουστο πάρκο κρατώντας το χέρι εκείνου/εκείνης που αγαπάς

9) Όταν ακούς το κατάλληλο τραγούδι την κατάλληλη στιγμή

10) Όταν λαμβάνεις ένα χειροπιαστό γράμμα που δεν είναι λογαριασμός

πηγές: 1000awesothethings.com, The University of Nottingham 

a plentiful waste of time

......

but the days grow short when you reach September

when the autumn weather turns the leaves to flame

one hasn't got time for the waiting game

so damn good under the sun

  

 i’m sure you’ll tell me

anything under the sun 
like how you think    
i’m special and the only one 
cuz normally I’d probably    
just get up and run    
but you’re looking    
 so damn good to me   
under the sun
  

αύγουστος, αυτό που λέμε καλοκαίρι με τα όλα του στην ελλάδα, σκέφτηκα να βάλω μια καλοκαιρινή συνταγή εδώ και μού ρθε το παλιό το blog στο μυαλό, "μια συνταγή κι ένα νησί" έγραφα τότε..

..έτσι όπως χάζευα λοιπόν παρατήρησα ότι το πιο δημοφιλές μου ποστ από εκείνο το blog ήταν ένα που αναφερόταν στο τραγούδι "AN", "αν ήτανε οι μπάμιες κρουασάν", ξέρω γω; τόση μεγάλη ανάγκη οι άνθρωποι για ένα ΑΝ ή δεν αρέσει στην πλειοψηφία του κοινού η μπάμια; σε ποιόν αρέσει άλλωστε να ναι μπάμια; σκέφτομαι.. σου λένε εσένα διάλεξε από τα λαχανικά-φρούτα να σαι κάτι, ποιός θα πει μπάμια; θα αρχισουν όλοι να λένε φράουλες, κεράσια, καρπούζια, φρούτα με κόκκινο, κόκκινο, πάθος, έρωτας, όλοι διαβάζαμε σημειολογία χρωμάτων μικροί.. ..και φτάσαμε στα καρπούζια και μού ξεπήδησε ιστορία, νησί δεν έχει μέσα, δική μου δεν είναι, στο protagon την διάβασα, την κάναμε τόσοι άνθρωποι like, ας μπει κι εδώ ένα κομμάτι της..  η ιστορία έχει (και βέβαια) λατρεμένο καρπούζι...............

  «Τι θέλεις από εμένα;» «Να μου προσέχεις τις γόβες μου όπως απόψε», του απάντησε. «Τι άλλο θέλεις;» «Θέλω να δω μαζί σου όσα δεν βλέπεις με τους άλλους» «Βλέπω τα πάντα με όλους. Βρες κάτι πραγματικό που να θέλεις από εμένα.» «Τότε δεν έχω απάντηση. Δεν ξέρω τι θέλω από εσένα.» «Γιατί θυμώνεις;» «Γιατί με εκνευρίζει η τόση επαφή σου με την πραγματικότητα.» «Οκ, λοιπόν, με τους άλλους δεν βλέπω το φεγγάρι του μεσημεριού. Υπάρχει περίπτωση να το δούμε μαζί;» «Υπάρχει!» «Αφού δεν υπάρχει φεγγάρι του μεσημεριού!» «Υπάρχει!» «Δεν υπάρχει!» «Υπάρχει! Έλα αύριο το μεσημέρι στο σπίτι μου. Ας μην το αποφασίσουμε τώρα. Αφού είναι νύχτα!»  ..... Και οι δυο κοίταζαν και ξανακοίταζαν τον ουρανό λες και υπήρχε περίπτωση να δούνε το φεγγάρι. Τώρα που τους σκέφτομαι από απόσταση, δεν ξέρω ποιος απ’ τους δύο ήθελε περισσότερο εκείνη την ανατροπή της φύσης και των όλων… Έφαγαν τη σαλάτα και το κυρίως συζητώντας άσχετα πράγματα, αφήνοντας το «κυρίως» της σχέσης τους για το επιδόρπιο. Εκείνη έφερε το κομμένο σε λεπτές φέτες καρπούζι, κάθισε στη θέση της, κοίταξε τον ουρανό -φεγγάρι δεν υπήρχε- πήρε το απολογητικό ύφος της ηττημένης που είχε υποσχεθεί, που είχε καυχηθεί για την νίκη και ξεκίνησε να μιλάει… «Ξέρεις, φεγγάρι του μεσημεριού δεν υπάρχει. Συγγνώμη.» «Κι αυτό τι είναι;», της απάντησε εκείνος δείχνοντας με το χέρι του μια λεπτοκομμένη φέτα απ’ το καρπούζι, ίδια με μισοφέγγαρο…

Φεγγάρι του μεσημεριού, της Στέλλας Αλαφούζου

       :-)  

..και συνταγούλα.. από το http://www.argiro.gr  

Καρπούζι γλυκό κουταλιού

Υλικά

• 1 κιλό καθαρισμένο καρπούζι (το άσπρο μέρος)
• 1 κιλό ζάχαρη
• 1 βανίλια
• Χυμό από 1/2 λεμόνι
• 3 λεμόνια

    Καθαρίζουμε την πράσινη εξωτερική φλούδα και την ψίχα, αφήνοντας ελάχιστη κόκκινη ψίχα πάνω στο άσπρο μέρος. Ύστερα το κόβουμε σε κυδωνάτα κομμάτια. Τα βάζουμε σε λεκάνη με νερό και 3 στυμμένα λεμόνια. Βάζουμε πάνω βάρος για να βυθίζονται καλά στο νερό και τα αφήνουμε για 2 ώρες.

Τα σουρώνουμε, να στραγγίσουν καλά. Τα βάζουμε στην κατσαρόλα, πασπαλίζουμε με τη ζάχαρη και τα αφήνουμε σε πολύ χαμηλή φωτιά (χωρίς καθόλου νερό), να λιώσει η ζάχαρη. Από την ώρα που θα πάρει βράση, βράζουμε για 15΄-20΄. Ξαφρίζουμε. Αφήνουμε να κρυώσει καλά. Την επόμενη μέρα ξαναβράζουμε το γλυκό για να δέσουμε το σιρόπι.

Στο τέλος του βρασμού προσθέτουμε τη βανίλια και το χυμό λεμονιού.
 

enjoy!

...και δωράκι..new blog στην παρέα...  http://hollysstyle.blogspot.com/ 

καλοκαιρινό

love is in the air, love is in the thunder of the sea

                                                                                                         

Καλές διακοπές!

Holly

το σούπερ αυτής της χρονιάς

αφιερωμένο

 

Όταν μια ιστορία την βλέπεις από το ξεκίνημά της και την ζεις παράλληλα με τους πρωταγωνιστές της γίνεται κάπως κι δική σου, ανήκει στις στιγμές σου. Χτες, σε μια τέτοια ιστορία δυο φίλων μου προστέθηκε η υπέροχη τελετή και δεξίωση του γάμου τους. Έγιναν αυτό το "ρομαντικό ένα" και μας έδωσαν μεγάλη χαρά και πλατιά χαμόγελα. Χτες καταλάβαμε για άλλη μια φορά πως αυτοί οι άνθρωποι αγαπιούνται βαθιά, επιβεβαιώθηκε αυτό που λέει ο Cummings: "τα φιλιά είναι καλύτερη μοίρα από την σοφία".

Σηκώσαμε πολλά ποτήρια, γελάσαμε και χορέψαμε ξανά και ξανά, ευχηθήκαμε φωναχτά, αλλά και μέσα μας, η αγάπη τους να ωριμάζει μέρα με την μέρα και να συνεχίζει να τους δίνει δύναμη και φως, να είναι λαμπεροί και όμορφοι άνθρωποι. 

Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου για την εξαιρετική τιμή που μου έχουν κάνει με το να είναι φίλοι μου.  

Χτες έζησαν το όνειρό τους, και μαζί με αυτούς κι εμείς το δικό μας..

Όλα συμβαίνουν καλοκαίρια.

find your place in the sun

Συνήθως αρχίζω αυτό που θέλω να πω με την φράση "μερικές φορές", επειδή μου αρέσει αυτό το "μερικές φορές", είναι κάπως δίκαιο, αφήνει πίσω του κάθε απόλυτο στοιχείο. Μερικές φορές, λοιπόν, όταν διαβάζω όμορφα κείμενα, δεν ξέρω, σαν να χαμογελάω. Αυτά που γράφει ο Αθήναιος, για παράδειγμα, μου κάνουν πάντα κλικ, μου βάζουν ένα χαμόγελο στο τσεπάκι, σίγουρο. Διάβασα κάτι πρόσφατα, και μου άφησε αυτή την αίσθηση, πάλι....

...αλλά κι κάτι ακόμα....

Σαν να μου άφησε το κινητό κυριολεκτικά στο χέρι. Το μόνο που μένει είναι να πληκτρολογήσω εκείνο το sms...

Το καλοκαίρι αρχίζει την εβδομάδα που τελειώνουν οι φράουλες κι αρχίζουν τα κεράσια και τα μούσμουλα. Ο ρυθμός από την εισαγωγή του, ο ίδιος πάντα: ο κρότος από τα τελάρα με τα φρούτα που προσγειώνονται στο πεζοδρόμιο της Αριστογείτωνος, μπροστά στο εμβληματικό οπωροπωλείο της Βαρβακείου, στο σημείο που σε βρήκε, πάλι, το ξημέρωμα στην πρώτη αληθινή κρεπαίλη της σαιζόν και se allegro ma non troppo.

Το καλοκαίρι αρχίζει την πρώτη φορά που θα τσεκάρεις αν τα βαζάκια που θα γεμίσεις με τις μαρμελάδες που θα φτιάξεις αργότερα έχουν όλα καπάκι. Αν έχεις ετικέτες, παραφίνη για το σφράγισμα, ανεξίτηλο μαρκαδόρο για το μαρκάρισμα.

Το καλοκαίρι ξεκινάει τη μέρα που θ’αγοράσεις τα αντιανεμικά κεριά για τη βεράντα και τ’αλλα με τη σιτρονέλα για τα κουνούπια, το μεσημέρι που θα παρατάξεις “τα βασιλικά” στην υπολογισμένη για τον ήλιο θέση που τα βλέπει αλλά και δεν τα βλέπει, που θα χαϊδέψεις τρυφερά το κεφάλι από τους πρώτους κατιφέδες (μα πόσο παλαιομοδίτης είσαι! Κατιφέδες;! Ποιος φυτεύει ακόμα κατιφέδες;!).

Το καλοκαίρι έρχεται σίγουρα το δειλινό που γυρνώντας από το γραφείο σταματάς στο ψυγείο του ψιλικατζίδικου της γειτονιάς αναζητώντας ένα κυπελάκι Rocket και η ανακούφιση που το βρίσκεις είναι το μόνο πειστικό μέτρο κανονικότητας.

Το καλοκαίρι έρχεται το ξημέρωμα που σε βρίσκει να ξυπνάς με το ένα πόδι έξω από το πάπλωμα γιατί έχεις ζεσταθεί, που πίνεις τον πρώτο κρύο καφέ στη βεράντα μονολογώντας “Να φτιάξω και μια γκασπάτσο”.

Το καλοκαίρι φτάνει όταν αρχίζεις να κοιτάζεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη, βέβαιος ωστόσο ότι τις ατέλειες θ’αναλάβει να τις καλύψει το μαύρισμα του ήλιου.

Το καλοκαίρι έχει φτάσει σκέφτεσαι τη ντομάτα κομμένη τριαντάφυλλο με χοντρό αλάτι, τους αχινούς, το σπινιάλο ενώ κάθεσα στα ζεστά εδώλια του Ηρωδείου για να δεις μια παράσταση του Φεστιβάλ Αθηνών.

Το καλοκαίρι έχει έρθει όταν φαντασιώνεις να σκύβεις και να ρίχνεις μια γλυψιά στον βρεγμένο από τη θάλασσα ώμο της έτσι καθώς κάθεται στην άμμο αμέριμνα δίπλα σου.

Το καλοκαίρι το γεύεσαι στην πρώτη βανίλια υποβρύχιο την τρως λίγο νωρίς αλλά δεν πειράζει: όπου γκουρμές και λιχούδης.

Το καλοκαίρι σ’εχει καταλάβει το μεσημερι που μέσα “στου γραφείου τη βουή” πιάνεις το κινητό για να πληκτρολογήσεις το sms: “Κάθε που ακουω τη λέξη “καλοκαίρι”, σε σκέφτομαι” και το στέλνεις.

Καλό καλοκαίρι, λοιπόν.

http://www.fnl-guide.com/gr/el/weekly-columns/athinaiou-vorvorigmoi/athinaios-30052012/

a lovely headline

 

  

there are always Brazilian boys to discover

αυτή η άνοιξη

αυτή

φέρνει αποκαλύψεις

χαζές εκλογές

περίεργες συμπεριφορές

αναρωτιέμαι γιατί ισχύει τόσο πολύ αυτό που είχε πει ο χένρι:

το πρόβλημα δεν είναι πως οι άνθρωποι φυτεύουν τριαντάφυλλα ακόμη και σε σκατά, το πρόβλημα είναι πως ακόμη χρειάζονται τριαντάφυλλα

αυτή την άνοιξη

αυτή

θέλω να δηλώσω δυο πράγματα

αν μου πεις 'I love you', θα σου πω 'don't'

οι χειρότερες λέξεις μου είναι οι 'περίμενα, νόμιζα, σχεδίαζα'

αυτή την άνοιξη

ταυτίζομαι ώρες ώρες με αυτό που είχε πει ο αγαπημένος δόκτορας

η καρδιά μας είναι σαν τηλεκοντρόλ,

έχεις πατήσει off, mute, pause,

αλλά με μια λάθος κίνηση πατιέται το κουμπί σου και την ξυπνάει

 

αυτή την άνοιξη μπορεί να ακούγομαι ή να γίνομαι μελό, αλλά δεν πειράζει, δεν πειράζει τίποτα

 

αυτή την άνοιξη ακούμε το παρακάτω ΔΥΝΑΤΑ

και χορεύουμε μαζί του

οn the way I will go

where the days left to breathe
are not gone, are still long

i am traveling on

happy easter

ήμουν στο pc και είχα πραγματικά χαζέψει με αυτήν την φωτογραφία

αυτό που με έκανε να πάρω τα μάτια μου από την οθόνη ήταν 

μια μικρή μικρή λαμπρίτσα που είχε τρυπώσει στο δωμάτιο

η λαμπρίτσα μού έπιασε το χέρι

πάντα υπάρχει χαρά, ελπίδα και λύση, 

κι εκεί που δεν φαίνεται, 

ένα "τσακ" θέλει.. 

δεν θα μιλήσω για "Πάθη", τα ζούμε(;!), 

θέλω να πω Καλή Ανάσταση, 

Καλή Λαμπρή σε όλους!!!!!  :)

just the way i am

 είναι μια ώρα που έχει ήλιο, που όλοι έχουμε γίνει αυτομάτως πιο χαρούμενοι μόνο από αυτό, το πρόσωπο του ήλιου, που πολλοί ασχολούνται με τις παρελάσεις της 25ης, άλλοι καθόλου, που σαν να ζούμε πια στα όρια της απάθειας, δράσης, κοροιδίας, στην σφαίρα του να δω που θα πάει όλο αυτό, μέχρι που θα το τραβήξουν, μέχρι που θα το τραβήξουμε, είναι που είναι μια ώρα που κοιτάζω συνέχεια μια φωτογραφία που είδα στο twitter, 

που έχω τόσο βαρεθεί καθετί παλιό και θέλω τόσο πολύ κάθετι καινούριο, που σε λίγο θα βγω έξω, ναι, έξω, που έχει ήλιο, το είπα;, που είναι άνοιξη και όλα βαίνουν καλώς μέσα στα θέματα που, ok, έχουν όλοι, που εγώ αποπνέω επιθυμίες, που χαμογελάω, και κάποιες φορές, ίσως, είμαι και αστεία, λέω τώρα, που θέλω μια έλξη και μια σοκολάτα, που σηκώνομαι από τον καναπέ και μου έρχονται λέξεις στο μυαλό, που κάθομαι πάνω σε κάτι μαξιλάρια και τις χάνω μετά όλες και δεν έχω τι να γράψω, που δεν μου αρέσει το oversharing και το κάνω, που θέλω κάποιος να μου πει ένα μπράβο και να με κοιτάξει στα μάτια, χωρίς να ξέρω ακριβώς για ποιο λόγο, που θέλω να φτιάξω το παρακάτω γλυκό γιατί έχει πάνω του λουλούδια που κλαίνε, 

είναι μια ώρα που θυμήθηκα εσένα, κι αυτό δεν σημαίνει κάτι άλλο από αυτό ακριβώς που λέω, ναι, 

είναι μια ώρα που μου έχει κολλήσει το παρακάτω τραγούδι, 

τόσο πολύ..

spring of innocence

Ἄνοιξη

 

Μιὰ φλογέρα
πότε παίζει,
πότε λίγο
σταματᾶ.
Τὰ πουλάκια
στὸν ἀέρα
πέτονται παι-
χνιδιστά.
Καὶ τ᾿ ἀηδόνι
στή λαγγάδα
ξαφαντώνει
μιὰ χαρά.
Τί γαλάζιος οὐρανός!
Δὲς, νὰ κι ὁ κορυδαλλός!
Ἄντε, φτάνει ἡ νέα Χρονιά.
Νὰ τῆς ποῦμε: «πέρνα, μπρὸς!»
μὲ τραγούδια καὶ βιολιά.

Ἀγοράκι
ὅλο γέλια
καὶ παιχνίδια,
ζωηρά.
Κοριτσάκι
μιὰ σταλίτσα,
ὅλο νάζια
θηλυκά.
Τὶ μαγεία
τῶν παιδιῶν ἡ
κομπανία κι ἀ-
πὸ κοντά:
κικιρίκου ὁ πετεινός,
σοβαρός, καμαρωτός.
Ἄντε, φτάνει ἡ νέα Χρονιά.
Νὰ τῆς ποῦμε: «πέρνα, μπρὸς!»
μὲ τραγούδια καὶ βιολιά.

Βρὲ ἀρνάκι,
δές με, νά ῾μαι!
Ἔλα λίγο
πιὸ κοντά.
Φίλησέ με
στὸ λαιμάκι.
Νὰ σὲ πάρω
ἀγκαλιά;
Ἄσε με νὰ
σοῦ χαϊδεύω
ὀλοένα
τὰ μαλλιά.
Νὰ φιλάω σὰν τρελὸς
τὸ μουσούδι σου. Ἐμπρός!
Ἄντε, φτάνει ἡ νέα Χρονιά.
Νὰ τῆς ποῦμε: «πέρνα, μπρὸς!»
μὲ τραγούδια καὶ βιολιά.

William Blake 

The songs of innocence

τα τραπεζάκια μου έξω

Μα μπαίνει η 'Ανοιξη στη πόλη,

κι απ' τ' ανοιχτό λεωφορείο μου φαίνεστ' όλοι

τόσο γλυκούτσικοι κι αχνοί,

στη θερινή σας τη στολή.

Κι οι μπάντες παίζουν το τραγούδι σας

που τα κενά μας συμπληρώνει

κι ο ουρανός που αιμορραγεί,

στα πεύκα εκεί μας αθωώνει.

Καλό Μήνα!

too young, too proud, too foolish

interaction

"Ὅλο κοίταζα στὰ μάκρη. 

Ἡ λαχτάρα στὴν καρδιά μου 

καὶ στὰ μάτια μου τὸ δάκρι." 

M. Πολυδούρη

dar(L)ing

Η λατρεμένη Αντα Φτυς το έχει κλείσει το blog, θα θελα να την διάβαζα ακόμα, να μου τα τα λεγε όμορφα. Πολλα θα θελα σε αυτήν την ζωή, ένα από αυτά είναι κι αυτό. 

Ψάχνοντας στα mails μου όμως μια από αυτές τις μέρες, ανακάλυψα ένα post της που το είχα στείλει να το διαβάσει μια φίλη να ξεστραβωθεί κι αυτή, να ξεστραβωθώ κι εγώ, να γίνουμε λίγο (λέω τώρα) πιο σοφές στο θέμα του έρωτα, αν μπορεί να γίνει κάποιος σοφός σε κάτι τέτοιο, να μην είμαι ας πούμε τύπος πέφτω στα πλακάκια γιατί συ δεν μου γελάς, δεν μου μιλάς, ξέρω γω;, να μην πέφτω μόνη μου εννοώ βρε εσείς, αν είναι να πέσω, να πέσω με παρέα.. Μεγαλώνουμε κιόλας, κι ο χρόνος λιγοστεύει για άτσαλα πεσίματα, λιγοστεύει, τί να πω;, σαν το χρήμα. 

Εγώ λοιπόν σήμερα σκέφτομαι την άνοιξη, έχω λίγο μια μεγάλη ανυπομονησία για την άνοιξη, ακόμα κι αν μόλις σήμερα κόψαμε στο γραφείο πρωτοχρονιάτικη πίτα, λαχταράω την άνοιξη, τον ήλιο, το περισσότερο φως, τα δέντρα με τις μυρωδιές τους. 

Και επειδή σκέφτομαι την άνοιξη, σκέφτομαι και τι μηνύματα θα μπορούσα να στείλω κάπου, και εκεί, εκεί έρχεται το mail το καλό. Γιατί η αγαπημένη adaftys τα έχει πει...... Το αν θα την ακούσω τελικά δεν ξέρω..

Αγνοώ ακόμη αν μπορώ να μάθω από τα λάθη μου, αγνοώ αν έχω μάθει μέχρι τώρα κάτι που θα μπορούσε να με βοηθήσει σε present ή να με βοηθάει σε future cases. Το μόνο που έχω κερδίσει ίσως είναι να με αγαπάω περισσότερο, κι αυτό είναι βέβαια πολύ. 

--------------------------------------

Τι να κάνω τώρα?

Εξαιρετικά αφιερωμένο σε όλα τα κορίτσα που έχουν κάνει το facebook stalking επιστήμη, μαζί με μια οικογενειακή συσκευασία Dr Scholl για τους κάλους που έχετε βγάλει στα δάχτυλα από το refresh: Όταν το τηλέφωνο δεν χτυπάει, το sms δεν φτάνει, το email δεν έρχεται, ο γκόμενος δεν σας κάθεται κ.λπ. το μόνο που έχετε να κάνετε είναι ΤΙΠΟΤΑ.

Αυτή η συμβουλή μου δόθηκε πριν από 3 ακριβώς χρόνια από τον προσωπικό μου guru. Καθόμουν απέναντί του, ολόκαυλη, anxious, σχεδόν σε trance, ήταν η εποχή που μου άρεσε αυτός που μ΄αρέσει και τώρα και τάχα κάνει σκατά ολότελα, και μέσα σε 10′ είχα επαναλάβει περισσότερες από 20 φορές “και τι να κάνω τώρα που” και άλλες τόσες “και τι να κάνω τώρα για να”. Οπότε κι αυτός με διέκοψε και μου είπε: “ΤΙΠΟΤΑ να μην κάνεις. Απολύτως ΤΙΠΟΤΑ”. Κι όταν λέμε ΤΙΠΟΤΑ, εννοούμε ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε τηλέφωνο, ούτε SMS, ούτε dm, ούτε καν Post στο Wall ένα τραγούδι που ταρέσει. Κι αν σε τρώει ο κώλος σου για ένα τοσοδούλι μηνυματάκι, που τι ψυχή έχει, πήγαινε καλύτερα να τον γυμνάσεις, νάχει να πιάσει ο επόμενος σφριγηλάδα.

Μιλάμε για ΤΕΡΑΣΤΙΑ, μέσα στην απλότητά της, συμβουλή. Σκέψου το λίγο. Είναι χαζός, βρε, ο άντρας? Δεν ξέρει ότι σου αρέσει? Δεν οσμίζεται την ορμόνη? Φυσικά και ναι. Τότε, γιατί δεν παίρνει τηλέφωνο? Αποκάλυψη τώρα:

ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ. Ή γιατί θέλει, αλλά ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΑΡΚΕΤΑ. Ή γιατί θέλει, αλλά ΘΕΛΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΤΣΟΥΛΑΚΙ ΚΙ ΟΧΙ ΕΣΕΝΑ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΙ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΜΙΛΑΜΕ ΒΓΑΖΟΥΝΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥΣ.

Σε όποια από τις 3 παραπάνω κατηγορίες κι αν ανήκει, ΔΕΝ ΣΟΥ ΚΑΝΕΙ. Έτσι είναι και τάχουνε πει καλύτερα σ΄εκείνο το βιβλίο που λέγεται He’s just not that into you. Όταν ο άντρας θέλει, παίζει μπάλα. Δεν μου αρέσουν τα βιβλία αυτοβοήθειας, αλλά άμα είναι να ξεστραβωθείς και να σταματήσεις να λες στον εαυτό σου ότι ο γκόμενος χάθηκε γιατί φοβάται π.χ. μην πνιγεί από τον χείμαρρο των συναισθημάτων που του γέννησες, λέω να το διαβάσεις.

Βέβαια, θα μου πεις, και τι να κάνω, να κάτσω να περιμένω ν΄αλλάξουν τα φεγγάρια? Κοίτα, τώρα πούναι και άνοιξη, να πας λίγο gym να στρώσεις κώλο για την παραλία, να βγαίνεις καθημερινά να παίρνεις τον αέρα σου και να δείχνεις τους καινούριους σου κοιλιακούς, να πας διακοπές να ξελυσσάξεις πίνοντας και χορεύοντας, κι εκεί κατά το Σεπτέμβριο που θα επιστρέψεις μαυρισμένη, θα έχεις περάσει τόσο καλά που θα κοιτάζεις πίσω κι αυτόν το γκόμενο ίσα που θα τον θυμάσαι. Επίσης, θα έχεις σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθείς, όπως οι αρχές μελανώματος, ο αλκοολισμός και τα οικονομικά σου, που θα έχουν τιναχτεί στον αέρα, σου εύχομαι και κανένα καινούριο γκομενικό, υγιές, που θα σου έχει προκύψει μέσα σε τόση χαλαρότητα. Fair enough.

fair enough

μάσκα

Έβαλα μια μάσκα προσώπου στο πρόσωπο και μια φωτογραφία με λουλούδια στο πρόσωπο στο facebook, αναρωτώμενη γιατί του δίνω τόση σημασία κάποιες φορές, ακόμα και με το να του μην δίνω, (του facebook, όχι του προσώπου). Αυτό μου θύμισε το sex που του δίνουμε προσοχή και γεμίζει βαρύτητα την ζωή μας ακόμα κι όταν υπάρχει μεταξύ δυο ανθρώπων, αλλά ακόμα κι όταν δεν υπάρχει και αιωρείται στον αέρα. 

Διάβασα ένα βιβλίο στον καναπέ και άκουσα ένα τραγούδι πολλές φορές, μα πολλές φορές που στο τέλος ζαλίστηκα και το έκλεισα και άνοιξα τηλεόραση και τώρα βλέπω την Κονιόρδου στο Νετ να μιλάει για το αρχαίο δράμα και κάποιοι γύρω να χειροκροτούν και άλλοι να τραγουδάνε τραγούδια όπως το "το χω παράπονο μάνα μου, στόμα μου κι ας πέθαινε το σώμα μου... ξενιτιά μου, ερωτά μου, φως και αυγή", κτλ, κτλ, σαν τραγούδια μακριά από μένα τώρα μου φαίνονται αυτά, δεν μπορώ να ταυτιστώ μαζί τους, δεν ξέρω, μπορεί να λέω και βλακείες. Όπως κι αν έχει, συνεχίζω το γράψιμο στυλ αγαπημένο μου ημερολόγιο, παράλληλα με την τιβί, είμαι στο twitter, σκέφτομαι πως αύριο πρέπει να πάω οπωσδήποτε γυμναστήριο, μουλτιτάσκινγκ, διαβάζω κάτι που μου αρέσει και κάνω μια πράξη -νομίζω- σοφή, τη μοναδική σήμερα, ένα retweet.

 "ηλιθιότητα σκέτη. όχι αρκετή ώστε να είναι εξυπνάδα", αυτό.

Μερικές φορές ταυτίζομαι με κάτι τέτοια και βρίσκομαι να έχω ανάγκη χαστούκια και επανεκκινήσεις, ίσως έτσι είμαι εγώ, ίσως έτσι να είναι κάποιοι άνθρωποι, κουραστικό όμως κάπως. "I am a great pretender", αυτό έχω να πω γενικά, και το έχω ξαναπεί, μα το νιώθω, κι εσύ μπορεί να μου πεις, σιγά, πως κάνεις έτσι, λες και ανακάλυψες την αμερική, σιγά τις δηλώσεις, έχουμε θέματα πολλά στον κόσμο, και θα σου πω ναι, έχεις δίκιο, αλλά έχω και εγώ το δικό μου. 

Θεωρώ πως πρέπει ίσως να μιλάω μόνο για μένα ώρες ώρες, αλλά εγώ θέλω να πω (πάλι;) δυο πράγματα τετριμμένα για όλους μας, στην υγειά μας ρε παιδιά, να βάζουμε υψηλούς στόχους, να διαβάζουμε περισσότερο και να θυμόμαστε πως σόου κλάσικ η ζωή είναι μικρή, ναι.. Έτσι όλα αυτά, ασυνάρτητα... Όλα αυτά σε πείσμα όλων..

absolute beginners

Προτιμώ να έχω πλήρη επίγνωση του τι πρόκειται να μου συμβεί. Έστω κι αν ό,τι θα συμβεί με φοβίζει.

Κάθε μέρα που περνάει παίρνεις όλο και πιο πικρές δόσεις ζωής.

Πρέπει να επιτρέπεις στους ανθρώπους που αγαπάς να φυλάνε τις χειρότερες πλευρές τους για τον εαυτό τους.

Είναι πραγματικά μυστήριο πως μια όμορφη γυναίκα μπορεί να μετατρέψει έναν άντρα σε ηλίθιο, μόνο και μόνο επειδή είναι όμορφη.

Ο άνθρωπος που πιστεύει στα 50 του ό,τι πίστευε στα 20, έχει χάσει απλώς 30 χρόνια από τη ζωή του.

Η αλήθεια σπανίως είναι ξεκάθαρη και ουδέποτε απλή.

Μην ξαναπείς ποτέ σκοτώνω την ώρα μου. Αν σκοτώνεις την ώρα σου δεν διαπράττεις φόνο, αυτοκτονείς.

Αν δεν ελέγχεις τον θυμό σου, θα σε ελέγχει αυτός.

Όλοι κάνουμε αλλόκοτα πράγματα καμιά φορά και πληγώνουμε τους ανθρώπους που αγαπάμε. Δεν έχει εξήγηση. Έτσι είμαστε.Και μετανιώνουμε γι’ αυτό. Αλλά δεν ωφελεί.

Τα πράγματα που είναι υπερβολικά καλά για να είναι αληθινά, τις περισσότερες φορές δεν είναι. Είναι βασικός νόμος της φύσης.

Ο έρωτας είναι η μόνη νόμιμη μορφή ψύχωσης. Η κοινωνική παραδοχή δεν μειώνει τη σοβαρότητα της ασθένειας.

Όσο περισσότερο αγαπάς κάποιον, τόσο πιο δύσκολο είναι να του το πεις.

Μερικές φορές διώχνουμε αυτούς που αγαπάμε επειδή τους θέλουμε πολύ, όχι επειδή δεν τους θέλουμε.

Αυτό κάνουμε για όσους αγαπάμε. Λέμε ψέματα για να τους προστατέψουμε. Κανείς δεν μπορεί να δεχτεί όλη την αλήθεια.

Στις σχέσεις είναι καλό να κρατάς μια απόσταση.

Ο έρωτας για να επιζήσει χρειάζεται τη σιωπή και τη μυστικότητα.

Να φοβάσαι αυτούς που σου λένε, θέλω να μοιραζόμαστε τα πάντα. Συνήθως δεν έχουν τίποτα να μοιραστούν.

Όλοι παρουσιάζουμε ένα πρόσωπο στον κόσμο και κρατάμε ένα άλλο κρυφό. Αλλιώς, κανείς δεν θα μπορούσε να επιβιώσει.

Τι σου ζητάω; Να είσαι δικός μου! Πολλά σου ζητάω; Μόνο μια γυναίκα μπορεί να είναι τόσο ολιγαρκής…

Οι γυναίκες λατρεύουν τους εύθραυστους άνδρες. Μόνο όμως αυτούς που φαίνονται δυνατοί.

Οι γυναίκες είναι μυστήριο της ζωής. Τι θέλουν οι γυναίκες; Παπούτσια.

Μια ζωή την έχεις. Οφείλεις να την κρατήσεις όσο μπορείς περισσότερο.

Λέμε συνέχεια ψέματα στον εαυτό μας γιατί αυτός είναι ο τρόπος να βγάλουμε τη μέρα.

Ξεχνάμε όσα μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι.Κοροϊδεύουμε τόσο πολύ τον εαυτό μας που θα μπορούσαμε να το κάνουμε επάγγελμα. Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, έχεις κάνει ήδη ένα μεγάλο βήμα.

Ο κόσμος είναι γεμάτος από ανθρώπους που δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις στον εαυτό τους. Που δεν τον κοιτάνε ποτέ ειρωνικά στον καθρέφτη. Τους ζηλεύω.

Κανείς δεν είναι σέξι στο κρεβάτι για το πώς φαίνεται, αλλά για το πώς συμπεριφέρεται. (είπε δαγκώνοντας ένα τσουρέκι στις 4 το πρωί)

Μερικές φορές νομίζεις ότι να σηκώνεσαι να φύγεις, να τα παρατάς, είναι αυτό που αποκαλείται λύση. Δεν είναι.

Όταν τα κάνεις θάλασσα και κανείς δεν ασχολείται μαζί σου, μη χαίρεσαι πολύ. Σημαίνει απλώς ότι δεν ελπίζουν πια σε σένα.

Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα χαρτιά που μας μοιράζουν, μπορούμε μόνο να επιλέξουμε πώς θα παίξουμε την παρτίδα.

Όταν συμβαίνει σε όλους δεν έχει σημασία, γίνεται πρόβλημα όταν συμβαίνει σε σένα. Γι’ αυτό πρέπει να σκέφτεσαι τους άλλους πριν φτάσει σε σένα. Τα πράγματα τα νιώθεις καλύτερα απ’ την πλευρά των χαμένων.

Το κρύο καμιά φορά είναι χρήσιμο. Το «ξαφνικό κύμα ψύχους» σε ξυπνάει.

Οι δυσκολίες είναι υποκειμενική υπόθεση. Μόνο όταν τις αντιμετωπίζεις καταλαβαίνεις πώς είναι φτιαγμένη η ζωή, τι μπορείς εσύ να κάνεις.

Να μη βλέπεις απλώς, να παρατηρείς. Να μην ακούς απλώς, να αφουγκράζεσαι. Είναι σαν την ενεργητική και την παθητική οδήγηση. Όσο περισσότερο ενεργοποιείσαι, τόσο περισσότερο θα επιζήσεις.

Ποτέ μη σταματάς. Να μαθαίνεις, να επικοινωνείς, να προχωράς.

Μερικοί χειμώνες είναι πιο παγωμένοι από τους άλλους.

Μετά έρχεται πάντα η άνοιξη.  

www.athensvoice.gr